Za ścieranymi twarzami w starożytnym „Ecce Homo” w Cuenca

Podobnie jak Martin Luther King, katedra w Cuenca ma marzenie. „Być może wszyscy możemy sprawić, by niemożliwe stało się możliwe” – ogłosiła niedawno w mediach społecznościowych. Katedra w Cuenca poszukuje starych fotografii „wspaniałego” dzieła renesansu, które niestety uległo zniszczeniu podczas „katastrofalnej interwencji” przed 1964 rokiem.

W pewnym momencie, którego nie udało się wcześniej ustalić, ktoś użył „ jakiegoś szorstkiego i nadmiernie energetycznego produktu ”, który „zmył” wiele stron Adoracji Pasterzy w kaplicy Peso, obrazu olejnego na desce, który Fernando Yáñez de la Almedina namalował w latach 1526–1527.

W styczniu 1964 roku, kiedy obraz dotarł do Centralnego Instytutu Konserwacji i Restauracji, będącego częścią ówczesnego Ministerstwa Edukacji Narodowej, „wykryto już duże, „zamiecione” obszary, obejmujące wiele twarzy , będące konsekwencją wcześniejszych, nierzetelnych prac” – wyjaśnia w swoim komunikacie katedra Santa María y San Julián. Wówczas konserwatorzy „nie mogli zrobić nic więcej, niż to, co widzimy teraz” – ubolewa siedziba diecezjalna, która obecnie jest bardzo zainteresowana zrozumieniem, jak wyglądały te, niestety, zatarte twarze.

„Jakże chcielibyśmy odnaleźć jakieś zdjęcie zrobione przed tą fatalną interwencją i znów zobaczyć twarze Yáñeza de Almediny!” – podkreślają, mając nadzieję, że ktoś przekaże nam starą fotografię obrazu olejnego Yáñeza de la Almediny.

Według historyka i krytyka Elíasa Tormo, ten artysta, urodzony w Almedinie (Ciudad Real) około 1475 roku, był „najwybitniejszym malarzem hiszpańskiego renesansu”. Współpracował z Fernando Llanosem, który współpracował z Leonardem da Vinci przy niedokończonym obrazie Bitwa pod Anghiari , a według Muzeum Prado, na jego twórczość wpłynęli inni malarze, tacy jak Pollaiuolo, Rafael, Filippino Lippi i Perugino, a także grafiki, m.in. Dürera.

Jego nazwisko po raz pierwszy pojawia się w 1506 roku w dokumencie dotyczącym kontraktu na wykonanie ołtarza do katedry w Walencji, poświęconego świętym Kosmie i Damianowi, z którego zachowała się jedynie Pieta. Ta sama katedra zleciła mu później wykonanie ołtarza głównego, a jego autorstwo przypisuje się wyjątkowym dziełom, w tym obrazowi św. Katarzyny , który obecnie znajduje się w Prado.

Po kilku latach spędzonych w Walencji i krótkim pobycie w Barcelonie powrócił do rodzinnego miasta, gdzie nazywano go „Hernandiañez”. Od 1525 roku do 1531 roku pracował w katedrze w Cuenca. Ostatnie wzmianki o artyście znajdują się w Almedinie do października 1537 roku. Według Muzeum Prado „jego wyjątkowy styl w pełni zasługuje na to, by umieścić go wśród najwybitniejszych w historii malarstwa XVI wieku ”.